BABADING PASAMUWAN KANG SEPISAN

Mas Paul (MP) dina kuwi rumangsa mongkoq banget melu misa paskahan, amarga sing rawuh. Semono uga pakdhe Piter (PP).

MP  :  Wilujeng paskah, pakdhe? pripun le misa pekan suci kemput mboten? Wiwit minggu palem tekan riaya paskah?

PP   :  Ya kemput to, mas! Wong setaun pisan gt loh: aku misa minggu palem, kemis putih, jemuah adi lan malem paskah, gt.

MP  :  Wee…lha kuwi durung kemput puput, pakdhe! nek kemput kabeh ki tekan riaya paskah, wungu dalem Sang Kristus. Nek ngunu kuwi berarti rung wungu.

PP   :  welah…apa iyo to mas! Khan Gusti Yesus ya tetep bae wungu to.

MP  :  Yo bener nek kuwi, tapi sing ngriayakke sing ora wungu, pakdhe! coba didelok bae, bar paskahan lha padha bae uripe. Hehe

PP   :  Wah-wah…nyindir-nyindir nek kuwi. Aku wes duwe niat cancut guregut koq mas, kaya pasamuwan sepisanan gitu.

MP  :  Weh…emang ngerti pasamuwan sepisanan mbiyen kepriye?

PP   :  Lha nggon waosan sepisan dina iki khan ngrembug bab kuwi, mas! Ciri khas e pasamuwan sing sejati.

MP  :  Bener, pakdhe, antarane: sing padha ngandhel kuwi padha saati lan sajiwa, ndahpo endahe yo pakdhe nek isa ngunu kuwi.

PP   :  Wah mesti wong-wong sing precaya marang Gusti sing wungu, sangsaya nresnani Gusti lan pasamuwan nu, nek padha saati lan sajiwa.

MP  :  woh e, yaiku ora ana sing nganggep barang darbeke iku melike dhewe; tatag karo teguh anggone paring paseksen bab wungu Dalem, lan kaluberan sihing Allah.

PP   :  Ckckckck….lha elok banget to, mas! Coba jal nek ngunu kuwi…pasamuwane dhewe saiki?

MP       :           apa bisa duwe semangat kaya ngunu: saati lan sajiwa??