Nyedhaki riaya
natal, Pakdhé Pitter (PP) nyiapaké hiasan natal ing ngomah. Pernik-pernik natal
lan pohon natal dipajang.
PP : Natal wés cepak, yo mas?
MP : Yups, pakdhé! tapi nèng omahku ora dakpasangi
pernik-pernik kaya ngéné, lha raduwé duit tur yo éman-éman duité.
PP : Halah, mas! Iki yo lé tuku wés mataun-taun
kapungkur koq. Daripada mung nggo susuh tikus mending dakpasang manèh.
MP : Héhé…ora kudu, to pakdhé? Sing penting khan sangsaya
ngrasakaké yèn Gusti Allah kuwi tansah manunggal ing brayaté dhéwé.
PP : Wèh..koq tumbèn mudeng, mas? Layak kwi
dakcalonaké dadi prodiakon?
MP : Walah, pakdhé! Dadi wong katulik sejati yo
kudu paham bab riaya gedhé iki nu.
PP : Bener, mas: lumantar Sang Kristus sing karsa dadi
manungsa lumrah ana ing tengah-tengahing brayat sing sederhana, kepara malah ra
duwé papan sing pantes kanggo Panjenengané, awaké dhéwé diteguhaké.
MP : Nah, itu dia, pakdhé sing pualing penting.
Mulané brayat kuwi dadi papan wigati banget kanggo mbangun iman sing kuat, awit
Sang Kristus sepisanan rawuh ana ing brayat.
PP : Iyo, mas! Aku uga sadar banget bab kuwi.
Brayat dadi papan sepisanan kanggo mbangun iman. Yèn brayat ora bisa mengkono,
ndah kaya ngapa, sejatiné wong katulik kuwi jan-jané.
MP : Aku sarujuk, pakdhé! Brayat kanggo papan sinau
sembahyang, sinau sopan-santun lan tata-kramaning urip. Apa manèh wektu-wektu
iki ana kaprihatinan yèn bocah-bocah jaman iki lé da pacaran wés kebablasen.
PP : Aku tau maca ing koran: Ing Gunungkidul kéné,
bocah-bocah sing durung cukup umur, kepeksa nikah amarga “nabung” sik (hamil-red), ning “bunga”ne ora marakake
”bunga”h.
MP : Mulané pakdhé, tantangan urip bebrayan jaman
iki pancèn kudu disikapi kanthi temenanan. Aja nganti anak-anaké dhéwé anggoné
pacaran ora alandhesan iman.
PP : Mangkané kuwi, mas! Wiwit advèn iki lan
saterusé, aku, mbokne bocah-bocah, karo anak-anakku dakejak sembahyang bareng
pendhak dina, supaya ing pakaryan lan ing ngendi baé tansah dikuwasani déning
Gusti.
MP : Sippp…pakdhé! kuwi brayat katulik sejati.
PP : Lha yo wés samesthiné brayat katulik pancèn
ngunu, koq mas. Brayat kang seneng ndedonga dadi bètèng sepisanan kanggo
ngadhepi jaman, sing ngedohaké awaké dhéwé marang Gusti: Aja nganti lirwa, sapa
lirwa bakal cilaka. Yèn wés cilaka anané mung gela karo nelangsa.
MP : Aku kabeh lha yo, ora pengin ngunu, to?
Tidak ada komentar:
Posting Komentar