NGEMAN-EMAN ANAK

Dina-dina iki, pakdhe Pitter (PP) lagi ayem atine amarga bubar bae panen pari. Ya mbokmenawa yen dietung-etung tetep ora bathi, ongkose ngerit pari bae ora cukup 400 ewu. Nanging ayeming ati, ora bisa diregani nganggo duwit. Mulane kanggo rasa atur panuwun, padhe Pitter arep kolekte sing akeh, awit kamirahane Gusti pranyata ora bisa ditandingi nganggo duwit utawa samubarang liyane sing ana ing donya iki. Semono uga mas Paul (MP), bapak-mbokne yo lagi bae panen pari.

MP :  ehmm….!!! Mesam-mesem sajak ayem ki pakdhe, atine?

PP   :  iyo, mas. Ki mau lagi rampungan panen. Lumayanlah, nek nyawang panenane, tuwuh pengarep-arep ing ati, yen pranyata Gusti kuwi mahatresna tenan karo awake dhewe.

MP  :  lha koq isa, pakdhe?

PP   :  lha awake dhewe le nenandur mung modal pengarep-arep: wiji sing pinilih dak sebar ing uritan, dak rabuk, dak tandur, ananging khan kuwi kabeh winengku ing berkahing Gusti. Awake dhewe ora bisa apa-apa, bisane mung ngarep-arep, pari sing ditandur kuwi, bisa ngasilake woh sing akeh.

MP  :  Bener…bener pakdhe! Pengarep-arep kuwi sing marakake awake dhewe nduweni kekuwatan kanggo ngolah lemah, tuku rabuk, lan saben dina lunga menyang sawah, ora preduli panas utawa udan.

PP   :  nah….mulane awake dhewe dadi wong tani iki, ora usah isin dianggep wong ra duwe, dianggep wong miskin. Pancen sacara kadonyan awake dhewe ora duwe apa-apa, nanging awake dhewe wong sing paling binerkahan ing Gusti, winengku ing katresnan Dalem.

MP  :  yaps….aku sarujuk pakdhe! semono uga, pengarep-arep marang anak, to pakdhe?

PP   :  maksudnya?

MP  :  awake dhewe uga duwe pangarep-arep marang anak. Yen mbesuk wes gedhe, mangsane nguwohake asil, ya muga-muga kaya panenane pari iki.

PP   :  hmm…..lha yo mesti bae, to mas! Aku ngragati anak, ora preduli kudu utang kana-kene, yo ben bisa migunani tumrap wong tua, pasamuwan, lan nagari, je.

MP  :  Lha yo ngunu kuwi, pakdhe! kudune, nanging khan le reragat ki yo ora mung sing kadonyan. Luwih prayoga maneh yo reragat kanggo kaswargane anak, gitu.

PP   :  maksude, mas paul apa ki?

MP  :  ragat kadonyan khan mesti pakdhe: yo maringi pangan, sandhang, papan, kepara uga duwit kanggo sekolah lan ubarampe liyane. Kuwi ben anak bisa dadi wong sing kacukupan kadonyane. Ning aja lalai, ragat sing kaswargan, hayoo…opo jal??

PP   :  lha opo, mas! Aku ngragati anak kaya mengkono kuwi ya ben anak bisa pantes mlebu swarga, je!

MP  :  ya dudu jaminan, pakdhe! sadhang, pangan, lan papan e anak kanggo mlebu swarga ki apa, pakdhe??

PP   :  hmmm…apa ya?

MP  :  kuwi magepokan karo kasaguhane awake dhewe mbiyen, rikala ijab nang nggreja!

PP   :  opo mas, aku lali, je?

MP       :           Apa padha saguh kanthi bungahing ati, nampa lan nggulawenthah momongan, nugrahaning Pangeran selaras karo angger-angger Dalem Gusti lan pranataning Pasamuwan Suci ?