UMUR ENEM TAUN

Dina iki, pakdhé Piter (PP) karo mas Paul (MP) gawé inthuk-inthuk mèngeti ponakané sing ngancik umur nem taun. Ndilalahé, ponakané kuwi mlebu SD taun ajaran iki.

PP   :  Mas, bocah-bocah saiki, umur enem taun koq ya wis gedhé ya, ra kaya mbiyèn.

MP  :  Lha yo mesti ae nu pakdhé, khan jaman saiki gizi terjamin, apa manèh wiwit ing kandhegan wis di”instanisasi” nggo minuman utawa makanan cepat saji, dadiné ya cepet lé gedhé.

PP   :  iyo yo, mas! Ning ya muga-muga aé, gedhéné fisik kuwi diimbangi karo gedhéné mental, karohanen, lan urip sosial. Aja nganti suwung blung tanpa isi.

MP  :  Lha kuwi, pakdhé! butuh ragad akèh nu kanggo ngisi bocah-bocah jaman saiki. Lha apa-apa saiki duwit jé, wiwit lès, kursus, durung jajanan lan sapituruté. Khan nganggo duwit.

PP   :  hehehe….émang mas! Masalahé sangertiku awaké dhéwé iki ora duwé duwit akéh, duwit ya utang kana utang kéné, kanggo nyukupi butuh padinan. Istilah mentèrèngé : kebutuhan operasional. Durung liya-liyané.

MP  :  wooo..lha kuwi pakdhé mungkin sebabé, ponakané dhéwé iki rada aras-arasen lé sekolah. Lha ra ana duwit sangu, piye jal? Bisa-bisa ketinggalan kanca-kanca liyané nu.

PP   :  Apa…mungkin butuh guru sing mumpuni kaya mbiyèn, mas! Wali kelas I sing saiki khan anyar to, mbokmenawa durung pengalaman.

MP  :  hmm….bisa uga kuwi pakdhé! tapi nèk suasanané sekolah mendukung dakkira ya bisa mbiyantu bisané sinau koq, pakdhé!

PP   :  Walah, mas! Jenengé baé bocah saiki, mas! Ngerti dhéwé ta? Yèn dijak rekasa sithik aé, umpamané nang sawah alesané warna-warna, ning nèk duwé butuh, lé njaluk ngedrèl, sakdeg saknyek, yèn ra dituruti…hmm….ngerti dhéwé mas!

 MP :  Hehehe….ya awaké dhéwé kudu sabar, pakdhé! Jaman siji karo sijiné béda-béda, nggawa perkara sing béda uga, ombyaking kahanan ya béda, yèn migunakaké istilahé Yésus, “Anggur sing anyar kudu disimpen ing impes sing anyar uga, supaya loro-loroné tetep apik” (Mat 9:17), aja malah mung grundelan kaya umat Israel (bdk Kel 16:3). Mung siji sing padha ing dina wingi, saiki karo mbésok yaiku Sang Kristus, Yésus. Kuwi sing dadi kunci cekelané.

PP   :  Bener mas, kuwi pangarep-arepé! Muga-muga ponakané dhéwé ndang krasan ana ing sekolah, ora rèwèl, apa manèh nyolah-nyalahké guruné amarga miturut pangirane ora bisa ngajar, supaya anggoné sekolah ki kanthi ikhlas kanggo mbangun uripé, mas!

MP  :  Bisaku ya mung mèlu ndedonga, pakdhé! muga-muga sangsaya gedhé ponakané dhéwé iki, ya sangsaya ngerti dalan urip sing kudu dilakoni ing jamané.(JC)